Atherton Tablelands
Door: sofie
Blijf op de hoogte en volg Sofie
26 Maart 2014 | Australië, Cairns
Dag iedereen !
Tijd voor weer een update over de afgelopen twee weken! Vorige week ben ik niet echt op uitstap geweest dus vandaar dat ik een weekje overgeslagen heb, maar dat wil niet zeggen dat ik niets heb meegemaakt toen, neen, elke dag beleef je hier wel iets speciaals. Vorige week ben ik namelijk op de Monday Mission geweest: een kroegentocht langs verschillende hostels met nog een honderdtal andere backpackers. Ik had al wilde verhalen gehoord over uitgaan in Australië, en het is dus allemaal waar. De Australiërs zelf houden wel van een feestje dat heb ik wel gemerkt :) Maar dat maakte het net zo leuk, ook omdat we met een hele leuke groep van ons hostel waren, Nomads was goed vertegenwoordigd. Ik heb denk ik nog nooit zoveel plezier gemaakt tijdens een avondje uitgaan dan hier met deze groep in deze clubs en hostels, dus het is zeker voor herhaling vatbaar! Nu snap ik waarom iedereen hier meerdere keren per week uitgaat. Ik dacht in het begin hoe is dat nu mogelijk dat je al je geld daaraan uitgeeft, maar nu kan ik het begrijpen, alhoewel ik het nog binnen de perken wil houden omdat hier het geld sowieso al buiten vliegt.
Deze week ben ik naar de Atherton Tablelands geweest. Dat is de regio in het binnenland achter Cairns. Dit gebied staat bekend om zijn prachtige watervallen. En ook het landschap op zich vond ik al de moeite, ik waande mij precies in Mc Leod’s daughters met al die heuvels, grasvelden, paarden, koeien, jeeps met vanachter honden los in de open kofferbak, mannen met cowboyhoeden en af en toe een boerderij. Eerst zijn we naar Babinda geweest: het natste dorpje van heel Australië. En nat was het, mijn regenjas heeft goed dienst gedaan die dag. Daar zijn we naar de Babinda Boulders geweest, een soort waterval maar eerder plat en met stroomversnellingen en rotsen, heel mooi. Hier bestaat een Aboriginal legende over die de gids ons vertelde. Er zou namelijk een geest van een Aboriginal meisje ronddwalen. Het 16 jarig meisje werd uitgehuwelijkt aan een oudere man maar eigenlijk was ze verliefd op een jongen van haar leeftijd. Die jongen werd dan vermoord door de stam van het meisje en daarom heeft het meisje zelfmoord gepleegd in de Babinda Boulders (ze heeft zichzelf verdronken). Haar geest zou daar nog ronddwalen op zoek naar die jongen. Telkens als ze dan ziet dat er een jongen komt zwemmen in de rivier, denkt ze dat het haar vriendje is en neemt ze hem dan mee naar het dodenrijk, met andere woorden haar geest doet hem dan verdrinken. En dan dacht ik van och dat is maar een verhaaltje voor de toeristen, maar doorheen de jaren zijn er al 17 jongens van rond de 16 à 18 jaar verdronken daar! Toeval of niet… Enfin het was er heel mooi.
Daarna zijn we naar de Josephine Falls gereden en hier zouden we mogen zwemmen. Maar omdat het de afgelopen week zoveel geregend heeft waren de watervallen veel te wild waardoor het te gevaarlijk was. Jammer! Maar dat kon het uitzicht niet bederven natuurlijk en als er veel regen valt wilt dat ook zeggen spectaculaire watervallen, de gids zei zelf dat zij de watervallen maar enkele keren per jaar zien zoals wij ze nu gezien hebben. Daar was het ook tijd voor smoko. Smoko is het Australische woord voor koffiepauze. Ik kende dat al van Mc Leod’s daughters natuurlijk :p Maar dat komt dus van het feit dat bijna alle Australiërs roken (smoke dus) en vandaar een rookpauze is dan ook een koffiepauze.
Vervolgens reden we naar de waterval waar ik al heel de dag naar uitkeek: de Millaa Millaa Falls. Hier hebben ze ooit de reclame van Herbal Essences opgenomen en nog tal van videoclips van artiesten enzo. En of het de moeite was. Het water was ijskoud maar toch moest en zou ik er in zwemmen. Met nog enkele dappere zielen ben ik dan maar in het water gegaan om ons haar achterover te flippen zoals in de reclame. Dan was het weer tijd voor smoko in het dorpje Malinda. Australische dorpjes in het binnenland stellen dus niks voor hé, een benzinestation, een frituur, een pub en een paar huizen, allemaal in 1 straat en dat is het. Gelukkig was er ook een soort bakkerij en daar heb ik voor lunch een pie gegeten, typisch Australisch: vettig dus. Dat is een vierkante blok bladerdeeg (ter grootte van een koffiekoek met chocolade en pudding) (bladerdeeg nog vettiger als dat van een curryrol) met daarin dan je vulling naar keuze. Ik had gekozen voor spek met kaas en het smaakte ook naar spek en kaas, alleen zag het eruit als Whiskas. Niet kijken niet nadenken en gewoon opeten, en het was lekker! Na de middag zijn we nog de Dinner Falls gaan bezichtigen, een moeras dat er totaal niet uitzag als een moeras, en de Curtain Fig Tree. Dat is één van de oudste bomen van Australië, tussen de 500 en de 2000 jaar oud. De boom in Avatar is daarop gebaseerd ofzoiets, maar ik heb Avatar nog niet gezien dus ik kan er niet van meespreken, maar in ieder geval weer een film die gebruik maakt van het prachtige decor hier. Als laatste zijn we naar een groot vulkanisch meer geweest om te zwemmen, maar ik stond er enkel met mijn voeten in en ik was al aan het bevriezen. Denk nu niet dat ik een watje ben, het was echt koud en het had zo goed als heel de dag geregend dus ik was al verkleumd. En toen zat de dag er al weeral op helaas.
Ik vind alles hier in Australië zo extreem: niets is gewoon mooi of de moeite om te bezichtigen, nee, alles is hier extreem wondermooi. Het regent ook nooit gewoon, de hoeveelheid water dat hier al is gevallen is echt superveel. En van beestjes hier is het ofwel extreem schattig of extreem eng en dodelijk. Ofwel is iets extreem duur (het meeste hier dus), ofwel is het dan weer amper te geloven goedkoop (ijsjes van 30 cent bv, in dollar dan nog wel hé). En alles wat je hier dan doet qua uitgaan is dan weer nooit gewoon leuk maar extreem leuk. Dat maakt het dat je om de vijf botten hier wel iets beleefd (als je niet aan het werk bent tenminste) en ik kijk er al tegenop dat ik in België vroeg of laat terug weer in die sleur zal belanden. Tijdens de eerste weken dat ik hier was was het wel een aanpassing, daar ga ik niet over liegen, en ik snapte ook niet waarom iedereen Australië zo geweldig vind en er wilt gaan wonen. Maar nu ben ik volledig mee, België stelt niks voor in vergelijking met dit land. Ik kijk al uit naar de komende weken wanneer het weer wat zal beteren (hopelijk) en ik nog meer van Down Under te zien zal krijgen.
Tot de volgende!
Tijd voor weer een update over de afgelopen twee weken! Vorige week ben ik niet echt op uitstap geweest dus vandaar dat ik een weekje overgeslagen heb, maar dat wil niet zeggen dat ik niets heb meegemaakt toen, neen, elke dag beleef je hier wel iets speciaals. Vorige week ben ik namelijk op de Monday Mission geweest: een kroegentocht langs verschillende hostels met nog een honderdtal andere backpackers. Ik had al wilde verhalen gehoord over uitgaan in Australië, en het is dus allemaal waar. De Australiërs zelf houden wel van een feestje dat heb ik wel gemerkt :) Maar dat maakte het net zo leuk, ook omdat we met een hele leuke groep van ons hostel waren, Nomads was goed vertegenwoordigd. Ik heb denk ik nog nooit zoveel plezier gemaakt tijdens een avondje uitgaan dan hier met deze groep in deze clubs en hostels, dus het is zeker voor herhaling vatbaar! Nu snap ik waarom iedereen hier meerdere keren per week uitgaat. Ik dacht in het begin hoe is dat nu mogelijk dat je al je geld daaraan uitgeeft, maar nu kan ik het begrijpen, alhoewel ik het nog binnen de perken wil houden omdat hier het geld sowieso al buiten vliegt.
Deze week ben ik naar de Atherton Tablelands geweest. Dat is de regio in het binnenland achter Cairns. Dit gebied staat bekend om zijn prachtige watervallen. En ook het landschap op zich vond ik al de moeite, ik waande mij precies in Mc Leod’s daughters met al die heuvels, grasvelden, paarden, koeien, jeeps met vanachter honden los in de open kofferbak, mannen met cowboyhoeden en af en toe een boerderij. Eerst zijn we naar Babinda geweest: het natste dorpje van heel Australië. En nat was het, mijn regenjas heeft goed dienst gedaan die dag. Daar zijn we naar de Babinda Boulders geweest, een soort waterval maar eerder plat en met stroomversnellingen en rotsen, heel mooi. Hier bestaat een Aboriginal legende over die de gids ons vertelde. Er zou namelijk een geest van een Aboriginal meisje ronddwalen. Het 16 jarig meisje werd uitgehuwelijkt aan een oudere man maar eigenlijk was ze verliefd op een jongen van haar leeftijd. Die jongen werd dan vermoord door de stam van het meisje en daarom heeft het meisje zelfmoord gepleegd in de Babinda Boulders (ze heeft zichzelf verdronken). Haar geest zou daar nog ronddwalen op zoek naar die jongen. Telkens als ze dan ziet dat er een jongen komt zwemmen in de rivier, denkt ze dat het haar vriendje is en neemt ze hem dan mee naar het dodenrijk, met andere woorden haar geest doet hem dan verdrinken. En dan dacht ik van och dat is maar een verhaaltje voor de toeristen, maar doorheen de jaren zijn er al 17 jongens van rond de 16 à 18 jaar verdronken daar! Toeval of niet… Enfin het was er heel mooi.
Daarna zijn we naar de Josephine Falls gereden en hier zouden we mogen zwemmen. Maar omdat het de afgelopen week zoveel geregend heeft waren de watervallen veel te wild waardoor het te gevaarlijk was. Jammer! Maar dat kon het uitzicht niet bederven natuurlijk en als er veel regen valt wilt dat ook zeggen spectaculaire watervallen, de gids zei zelf dat zij de watervallen maar enkele keren per jaar zien zoals wij ze nu gezien hebben. Daar was het ook tijd voor smoko. Smoko is het Australische woord voor koffiepauze. Ik kende dat al van Mc Leod’s daughters natuurlijk :p Maar dat komt dus van het feit dat bijna alle Australiërs roken (smoke dus) en vandaar een rookpauze is dan ook een koffiepauze.
Vervolgens reden we naar de waterval waar ik al heel de dag naar uitkeek: de Millaa Millaa Falls. Hier hebben ze ooit de reclame van Herbal Essences opgenomen en nog tal van videoclips van artiesten enzo. En of het de moeite was. Het water was ijskoud maar toch moest en zou ik er in zwemmen. Met nog enkele dappere zielen ben ik dan maar in het water gegaan om ons haar achterover te flippen zoals in de reclame. Dan was het weer tijd voor smoko in het dorpje Malinda. Australische dorpjes in het binnenland stellen dus niks voor hé, een benzinestation, een frituur, een pub en een paar huizen, allemaal in 1 straat en dat is het. Gelukkig was er ook een soort bakkerij en daar heb ik voor lunch een pie gegeten, typisch Australisch: vettig dus. Dat is een vierkante blok bladerdeeg (ter grootte van een koffiekoek met chocolade en pudding) (bladerdeeg nog vettiger als dat van een curryrol) met daarin dan je vulling naar keuze. Ik had gekozen voor spek met kaas en het smaakte ook naar spek en kaas, alleen zag het eruit als Whiskas. Niet kijken niet nadenken en gewoon opeten, en het was lekker! Na de middag zijn we nog de Dinner Falls gaan bezichtigen, een moeras dat er totaal niet uitzag als een moeras, en de Curtain Fig Tree. Dat is één van de oudste bomen van Australië, tussen de 500 en de 2000 jaar oud. De boom in Avatar is daarop gebaseerd ofzoiets, maar ik heb Avatar nog niet gezien dus ik kan er niet van meespreken, maar in ieder geval weer een film die gebruik maakt van het prachtige decor hier. Als laatste zijn we naar een groot vulkanisch meer geweest om te zwemmen, maar ik stond er enkel met mijn voeten in en ik was al aan het bevriezen. Denk nu niet dat ik een watje ben, het was echt koud en het had zo goed als heel de dag geregend dus ik was al verkleumd. En toen zat de dag er al weeral op helaas.
Ik vind alles hier in Australië zo extreem: niets is gewoon mooi of de moeite om te bezichtigen, nee, alles is hier extreem wondermooi. Het regent ook nooit gewoon, de hoeveelheid water dat hier al is gevallen is echt superveel. En van beestjes hier is het ofwel extreem schattig of extreem eng en dodelijk. Ofwel is iets extreem duur (het meeste hier dus), ofwel is het dan weer amper te geloven goedkoop (ijsjes van 30 cent bv, in dollar dan nog wel hé). En alles wat je hier dan doet qua uitgaan is dan weer nooit gewoon leuk maar extreem leuk. Dat maakt het dat je om de vijf botten hier wel iets beleefd (als je niet aan het werk bent tenminste) en ik kijk er al tegenop dat ik in België vroeg of laat terug weer in die sleur zal belanden. Tijdens de eerste weken dat ik hier was was het wel een aanpassing, daar ga ik niet over liegen, en ik snapte ook niet waarom iedereen Australië zo geweldig vind en er wilt gaan wonen. Maar nu ben ik volledig mee, België stelt niks voor in vergelijking met dit land. Ik kijk al uit naar de komende weken wanneer het weer wat zal beteren (hopelijk) en ik nog meer van Down Under te zien zal krijgen.
Tot de volgende!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
