Cape Tribulation

Goodday mates !

Afgelopen weekend was weer een ervaring om niet te vergeten, en ik ben blij dat ik het overleefd heb, en blij dat ik weer in de bewoonde wereld ben. Geen internet, geen bereik met de gsm, en geen verharde wegen meer. Honderden spinnen, krokodillen, hagedissen, kikkers, muggen, vliegen, gigantische motten, muizen (enkel de slangen ontbreken nog),… ik heb het allemaal van veel te dichtbij gezien. Ik heb het hier over mijn weekendje Cape Tribulation. Voor twee dagen ben ik nog noordelijker in Australië geweest om er de plaats te bezoeken waar het regenwoud samenkomt met het Great Barrier Reef. Prachtige omgeving, alleen jammer van de plaatselijke bewoners op 4 of meer poten. Maar goed, ten eerste hebben we er een krokodillensafari gedaan. Met een bootje op de Daintree River krokodillen gaan spotten dus. Eerst zagen we een babykrokodil op een boomstam, het was heel zeldzaam blijkbaar om zo’n jong beestje te zien. Dan was er blijkbaar nog een iets grotere krokodil te zien, iedereen keek en iedereen zag het beest zitten behalve ik. De tweede krokodil heb ik dus niet gezien, maar de derde wel, dat was een krokodil van 3,5 meter groot! Maar ze liggen daar maar te liggen en dus zo interessant vond ik dat ook niet. ’s Middags was het tijd voor wat actie: ik ben gaan paardrijden op het strand van Cape Tribulation en dwars door het regenwoud, iets waar ik zeer hard naar uitkeek. En het was fantastisch om te galopperen over het strand en door het bos en we hadden een hele leuke groep. ’s Avonds was het iets minder fantastisch, ik heb meermaals de schrik van mijn leven gehad. We sliepen in bungalows midden in de jungle. Op zich zag het er allemaal heel gezellig uit maar in het donker even gaan douchen (want ja de douches en de wc’s zijn natuurlijk weer het verst van mijn bungalow gelegen natuurlijk) is dus niet om te lachen. Je hoort vanalles en je ziet geen steek, en met je zaklampje zie je amper iets. Springt er ineens iets voor mijn voeten, alles ondergekrest natuurlijk, maar het was maar een kikker. Maar ja voor hetzelfde geld is het iets anders hé. De volgende dag hoorde ik dat er een meisje was gebeten door een slang, gelukkig geen giftige, maar dat had mij dus net zo goed kunnen overkomen. Teruggekomen van de douches kwam ik mijn kamer binnen en begon ik mijn bed op te dekken. Ondertussen vliegt er vanalles rond je maar ik dacht oke ik overleef dit wel. Ineens hoor ik iets kraken en iets knagen, ik denk wat is dat nu toch, zie ik dat er een rat of een muis (weetikveel wat het was) tussen het raam en het vliegenraam zitten en dat mormel was een gat in het vliegenraam aan het knagen om in mijn kamer te kunnen. Toen kon ik het niet meer aan en ben ik naar de kamer van een Duits meisje gegaan waar ik de hele dag ben mee opgetrokken om daar te gaan slapen want ik durfde daar dus niet meer alleen te blijven. Na een kort nachtje stonden we op om half 6 ’s morgens om naar de zonsopgang te gaan kijken. Dat was prachtig maar dus weeral niet zonder gevaar. We liepen het strand af naar het uitkijkpunt maar het water was zeer snel aan het opkomen en dit is dus de plaats waar de zee samenkomt met het woud, waar de mangroves zeer snel onder water komen te staan als het water opkomt. We moesten maken dat we terug waren voor dat water dus was opgekomen want anders hadden we natte voeten gehad. Nergens anders ter wereld zou dat erg zijn, hier dus wel omdat de zee hier vol zit met zogenaamde stingers, dat zijn een soort kwallen die zo klein zijn dat je ze niet kan zien maar die dodelijk zijn. Gelukkig waren we net op tijd terug. Hier aan de stranden staan overal flessen azijn voor mensen die op één of andere manier toch geraakt worden door een stinger. Dan moet je er azijn over doen en dan stopt het gif met zich te verspreiden.

Na de middag kwam het busje ons weer ophalen en deden we onderweg nog een wandeling door het regenwoud (waar ik stillaan wel genoeg van had want de spinnen die groter zijn dan mijn hand kwamen mijn oren uit) en stopten we ook bij de Mossman Gorge. Dit is een plaats waar je kan zwemmen in een kristalheldere rivier (zonder krokodillen als ik ze mag geloven) en hier kregen we ook een soort van uitleg van een Aboriginal over het leven van de aboriginals en over hoe ze jaagden, hun boemerangs gebruiken, shampoo maken van bladeren, gevaarlijke planten (er is hier een soort plant en als je daar het blad van aanraakt krijg je derdegraads brandwonden) dus dat was ook weer even nuttig om te weten. Na de Mossman Gorge reden we terug naar Cairns via Port Douglas, het Hollywood van Australië. Luxeresorts en brede straten met palmbomen en Hollywoodsterren en presidenten die er overnachten om het kort samen te vatten. En een kapel bij het strand waar er 2 jaar wachttijd is eer je er kan trouwen en waar je een voorschot van 2000 dollar voor moet betalen. Hopelijk verander je dan in tussentijd niet van gedachte. Onderweg stopten we ook bij enkele uitkijkpunten waar je een mooi uitzicht had over de kustlijn en enkele eilanden. De uitstap was dus zeker de moeite, maar toch was ik blij om weer in Cairns te zijn! Er wonen permanent 700 mensen in het gebied, ik snap niet hoe ze het kunnen. Toen de Australiër die het meisje dat gebeten was door een slang had geholpen kwam informeren hoe het nu met haar was, zei ik nog tegen hem dat ik echt niet snap waarom je in zo’n wildernis wilt wonen. Hij zei dat hij dit gewoonweg “the best part of Australia” vond, maar ik kan niet begrijpen hoe je het er in godsnaam volhoudt. Het landschap is er adembenemend mooi en ik kan me op dit moment geen mooiere plek op de wereld inbeelden, maar ook geen ruigere plek en chapeau voor de mensen die er leven.

Nu terug naar het dagelijkse leven hier in het hostel waar alles gewoon zijn gangetje gaat. Het weer is wel aan het beteren, nog maar een buitje of twee in de voormiddag en dan blijft het zonnig voor de rest van de dag, eindelijk dus verbetering in zicht zo aan het einde van het regenseizoen. Volgende week wou ik het rif gaan bezoeken, maar ik ga het nog even uitstellen. Twee andere stagiaires zijn vandaag geweest en samen met 15 anderen hebben ze alles ondergekotst, het weer op zee is nog niet al te best, dus niets voor mij dan. Ik wacht nog wel even, ik heb nog tijd genoeg!

Byebye!